Blog

Deze keer is het slechts 4 maanden geleden dat ik een update heb geplaatst (althans, sinds ik begonnen ben met het schrijven van deze update).
De vorige update was geschreven vanaf Tenerife, voordat ik voor de kerstvakantie naar Nederland ging.
Er is veel gebeurd in de achterliggende maanden.
Ik ben veilig in het koude Nederland aangekomen, tijd met familie en vrienden doorgebracht. Genoten van wandelen en fietsen.
Terwijl ik het kerstvakantie noem, is het meer een sociale vakantie te noemen. Het grootste deel van mijn tijd heb ik doorgebracht met anderen. En daardoor misschien minder uitgerust dan ik zou willen. Maar aangezien ik weet dat ik weer voor een aantal maanden weg zou zijn, is het ook fijn om tijd met familie en vrienden door te brengen.
Na mijn “vakantie” weer veilig aangekomen op de GLM (Global Mercy), in Tenerife.
En meteen weer druk aan het werk om het ziekenhuis klaar te hebben voor het werk in Senegal.
De projecten die gepland stonden alszijnde “equipping projecten” hebben we afgerond.
Daarnaast probeer ik nog steeds om alle anderen lopende projecten en taken waar ik de afgelopen anderhalf jaar aan gewerkt hebt af te ronden.

Equipping video.
Deze video geeft een kort overzicht van de werkzaamheden waar we ons tijdens de periode in Tenerife mee bezig hebben gehouden om het ziekenhuis op te zetten en een veilige omgeving te creëren voor onze toekomstige patiënten.We kregen te maken met een aantal ICT uitdagingen en hebben creatieve oplossingen moeten zoeken voor verschillende protocollen en procedures.
Het opzetten van het ziekenhuis is afgerond, waarna de grote schoonmaak kon beginnen.
We hebben open huis van het ziekenhuis gehouden om alle niet-medische bemanning een laatste kijk in het ziekenhuis te geven, voordat het ziekenhuis “verboden toegang voor onbevoegden” wordt.
Zelf heb ik 2 groepen mogen rondleiden door het ziekenhuis.
Vrijdag 10 Februari zijn we vanuit Tenerife vertrokken, op naar Senegal.
Dit was een bijzonder moment, aangezien beide schepen (AFM en GLM) vlak na elkaar uit Tenerife vertrokken en voor ruim een halve dag samen opvoeren. Zaterdag 11 Februari, scheidden onze wegen, halerwege de ochtend.
Dinsdag 14 Februari is de GLM veilig aangekomen in Dakar, Senegal.
Na een soort van rustig weekend, aan ons de grote taak om het ziekenhuis, en voor mijn team de operatieafdeling klaar te krijgen voor gebruik. Meer schoonmaakwerk. Sterilizeren van instrumenten. Uitzoeken van apparatuur en dit op de juiste plek te zetten. Oriëntatie van nieuwe medewerkers en veel training.Evacuatieplannen zijn besproken en geoefend, zodat in geval van nood we weten wat te doen. En uiteraard daarbij te zorgen dat we onszelf en onze patiëntenveilig en zo snel mogelijk van het schip af krijgen.

Vele lange dagen van hard werken om de operatieafdeling klaar te hebben voor de eerste operaties die gepland stonden voor 6 Maart.
En met ons team is dat gelukt.


In de achterliggende 2 maanden hebben we vele patienten door de deuren van de operatiekamers zien komen. Alle 6 operatiekamers zijn gebruikt, evenals de holding en uitslaapkamer.
We blijven elkaar vertellen, er is een eerste keer voor alles. En inmiddels hebben we vele “eerste keren” meegemaakt in ons nieuwe ziekenhuis. Te veel “eerste keren” om op te noemen. Daarom zal ik een korte opsomming geven van een aantal uitdagingen en hoogtepunten.
De eerste operatie aan boord van de Global Mercy

De eerste operatie in OK3


De eerste keer bloed doneren op de GLM en getuige zijn van het toedienen van mijn bloed aan een patiënt.
De eerste “free-flap” operatie binnen de aangezichts chirurgie
De eerste ongeplande opname op de IC.
Moeilijke momenten van afscheid nemen, nadat we maanden samengewerkt hebben om het ziekenhuis (operatieafdeling) klaar te hebben voor gebruik.
Het lijkt erop dat deze werkperiode niet eenvoudig is. Geen eenvoudige operaties, geen korte operaties.
De meeste werkdagen zijn erg lang. Maar de veranderingen in de patiënten zien is het zeker waard.
Als community aan boord hebben we Koningsdag gevierd. Helaas heb ik al spellen en activiteiten gemist, aangezien de operatie langer duurde dan gepland. Maar toen we met ons team om 21.00uur aan het avondeten zaten, werden we toch nog getrakteerd op frikadel en bitterballen.
Gelukkig is het niet alleen maar werk, ik houd er nog iets van een sociaal leven op na.
Ik heb een weekend in de woestijn doorgebracht, met een aantal vriendinnen.  

Uitrusten. Kletsen. Boek lezen. Ritje maken op een kameel. Even weg van het schip, in goed gezelschap, is af en toe hard nodig.
Mijn verjaardag gevierd met cake en spelletjes. Etentje in het weekend.

Het blijft zoeken naar een balans in tijd doorbrengen met mensen die komen en gaan, wetend dat afscheid nemen moeilijker is naarmate je meer tijd samen doorbrengt. En tegelijkertijd de positieve kanten zien van samenwerken met mensen van alle hoeken van de wereld, wetend dat dit niet zou moeten werken maar zien hoe bijzonder het is dat de samenwerking in de OK heel goed loopt, ondanks alle verschillen in opleiding, cultuur, taal en gewoontes. En het blijft bijzonder om te zien hoeveel we met elkaar delen in zo’n korte tijd.

Het is goed om bekenden te zien terugkeren, nadat je elkaar ruim 3jaar niet hebt gezien. Nieuwe vriendschappen opbouwen.
Allemaal onderdeel van het “schipleven”.
Een ander onderdeel van het “schipleven” is de keuze en beslissing over de toekomst.
Blijf ik nog een jaar of is het tijd om definitief terug te keren naar Nederland.
En mocht ik besluiten om te blijven, wil ik dan mijn huidige baan blijven uitoefenen of toch liever een andere functie.
Maar ook, wil ik op de Global mercy blijven of ga ik liever terug naar de Africa Mercy?
Wat maakt dat ik een bepaalde keuze maak. Anderen en hun keuze om te blijven, terug te keren naar “huis” of terug naar het andere schip? De baan die ik graag wil doen? Wat anderen graag willen dat ik ga doen? Heeft de “luxe” op de Global Mercy invloed op mijn keuze?
En tot slot, plannen voor de zomervakantie/
Hoe ga ik mijn vrije tijd over de zomer besteden? Hoe zorg ik dat ik de broodnodige rust krijg. Hoe laadt ik op voor wat de komende werkperiode brengt?
Tijd doorbrengen met familie en vrienden.
Verhalen delen van mijn werk en leven aan boord.
Het huidige plan is om de laatste week van Juni door te brengen in Engeland. Tot rust komen voordat ik voet op Nederlandse bodem zet. Ik hoop vanaf 1 Juli in Nederland te zijn, voor de rest van mijn vakantie.
Vanuit Nederland zal ik terugvliegen naar Tenerife om weer aan boord van de Global Mercy te gaan wonen.
Ik zal zo’n 5 weken “thuis” zijn, in Stadskanaal. In deze tijd hoop ik familie en vrienden weer persoonlijk te ontmoeten, en verhalen van de afgelopen maanden te delen.
Mocht u/jij graag een presentatie plannen, voor kerk/school/jeugdclub, laat het me weten dan kijk ik wat er mogelijk is.

This time it’s only been 4 months since the last update has been published (or at least at the time I start writing this current update).
The last update was written from Tenerife, before going to the Netherlands for a Christmas break.
A lot has happened in the last couple months.
Made it to a cold Netherlands, spend time with family and friends. Enjoyed walks and bike rides.
And although it’s called Holiday, it’s kind of a social Holiday where most of my time was spend with other people, so maybe not as restful and relaxing as I hoped it would be. But knowing that I would be leaving for a while again, it’s good to spend most of that time with family and friends.

Arrived safely back to the GLM (Global Mercy) in Tenerife. Where I got straight back into the craziness of hospital work.
We finished the projects that were scheduled as “equipping projects”.
I’m still trying to finish all the final bits of the projects I’ve worked on over the last year-and-a-half.

Equipping video.
This video shows some of the work we’ve been doing during our time in Tenerife to get the hospital set up and safe for receiving patients.

We faced some IS challenges and have been creative finding creative solutions for different protocols and procedures.
Finished setting up the hospital. Started cleaning the hospital. Held an Hospital Open House for the non-medical crew. I got to tour 2 wonderful groups of people through our brand new hospital.

Friday February 10^th we left Tenerife to sail to Senegal.
This was a very special moment as both of our ships (the AFM and the GLM) both left Tenerife shortly after each other and sailed “together” for the first half day.On Saturday February 11^th we departed our ways mid-morning. Tuesday February 14^th, the GLM arrived safely in Dakar, Senegal.
After a somewhat relaxing, restful weekend, we had the big job to get the Hospital, and for our team the Operating Rooms, ready. More cleaning, sterilizing of
instruments, sorting out equipment and lots of orientation and training. Some evacuation practices to make sure that in case of emergencies and the need to evacuate the ship, we could safely evacuate our hospital and get all our patients off ship safely.

Long days of hard work to have the Operating Rooms ready to receive patients by March 6.
And as a team, we managed to do so.

In the past 2 months we’ve seen many patients come through our Operating Room department.
We’ve used all 6 operating rooms, our holding bay and recovery room.
We always tell each other, there’s a first for everything. And we’ve seen may first in our brand new hospital. There are too many firsts to list them all. So I’ll give you a list with some of the challenges and highlights.
First surgery onboard the Global Mercy 

First time using OR3

First time donating blood and witnessing it being given to a patient.
First free flap surgery within our MaxilloFacial program.
First (un)expected ICU admission
Difficult goodbyes, as we worked together on getting this hospital ready for many months.
It seems that this field service nothing is easy. No simple surgeries, no short surgeries.
Most workdays are long. But seeing the changes in our patients is definetly worth it.
As ship community we celebrated Kingsday. Unfortunately I missed all the games, as our surgery took longer than scheduled. But when our team finally ate dinner at 9 pm we got some frikadel and bitterballen.

There’s still some life happening outside of work.
I’ve spend a weekend in the dessert with some of my friends.

Relaxing. Chatting. Reading. Camel ride. Just being away from the ship for a short time in good company is necessary every now and then.
Celebrated my Birthday with cake and games, and dinner out on the weekend.

Finding balance in spending time with people that come and go, knowing that the goodbyes are harder when you spend more time together. And at the same time seeing the beauty of working together with people from all over the world, knowing that it shouldn’t work but being amazed at how well we work together and how much we share in such a short period of time.
Seeing people coming back after you haven’t seen them for over 3 years. Making new friends.
It’s all part of what we call “ship life”.
Another part of “ship life” is making a decision about what is next.
Do I stay here for another year or do I go home?
And if I decide to stay, do I want to keep my current job, or is it time to switch to something else.
Also, do I stay on the Global Mercy or do I want to move back to the Africa Mercy.
Where are all these decisions based on? Other people, and the decision they make to stay, leave or go back to the AFM? The job that I want to do? What other people would like me to do?
Has the “luxury” on the GLM influence on my decision?

And lastly, summer plans.
How am I going to spend my time off over the summer to get some much needed rest.
Trying to recharge for what’s next.
Spending time with family and friends.
Share stories about work and life onboard.
The current plan is to arrive in the Netherlands July 1^st, and spend about 5 weeks in the Netherlands.
From there I’ll travel back to the Global Mercy in Tenerife.
I’ll be “home” for about 5 weeks. It’s not a long time but I hope I get to see some people and get to share some stories. If you’d like to catch up or schedule a presentation for church/ school/ youth group, feel free to reach out to me.

Dear all,

How to start a blog post when it’s months overdue?
In Dutch we have a saying “beter laat dan nooit” (better late than never), so in that light, I finally found some time to write a much needed update. Which a few months later is still not finished.
I could come up with a list of excuses, but that only takes time and doesn’t give a real update.

My last post was written in February, from the AFM in Senegal. Where I was to help with the set-up of the hospital after it hasn’t been in use for almost 2 years.
The set-up was a busy time, with lots and lots of cleaning. We managed to get everything ready in the 3 weeks that we’d scheduled for this.
I’ve been part of the first surgeries and tried to do as much of a handover as possible.

The beginning of March I left the AFM, with the plan to return to the GLM and stay there to continue with the equipping of the hospital.
Together with friend and co-worker Franziska, we flew from Dakar to Brussels, took the train to Rotterdam and a taxi to the ship. Who was docked in Rotterdam.
Such a different world. Leaving the AFM in Dakar, Senegal, on Thursday, where we finally were able to help by performing surgeries. Desperate patients, who have been waiting for more than 2 years to receive surgery, a poor country, so much need. Arriving in Rotterdam on Friday, where there are some festivities going on. Tours of the ship, for thousands of people who are interested in our work. Who are getting a change to set foot onboard and experience a little bit of what we’ve been doing in the past years and hope continue to do in the coming years.Such a different environment, different excitement. Different temperature as well. Hard to believe that those two worlds are so different and the change from one to the other was quite shocking.

Our flight was overnight, and we hardly slept, to stay awake all day we went for a walk in the park after lunch. The ship was docked opposite of the park.
Walking in your own country, even though not an area I’m familiar with, and running into so many different people that you know from all over the world. Who would expect to find friends from Norway, Sweden, Germany, the UK and Switserland walking around in Rotterdam?
The 10 days I spend in Rotterdam were mostly filled with meeting people, giving tours around the ship and talk about all we do and what’s coming in the next months.
We had a day off and spend some time away from the ship and walk around in Kinderdijk.
Being a tourist in my own country surrounded by friends from all over the world is definitely a new experience.

But one of the best moments was showing family around my home.
With the long drive, not wanting to be late, they showed up more than an hour early.
So we got to start with coffee in the dining room, where they got to meet some of my co-workers and friends.
We did one of the organized experience tours. Where they got to see parts of the hospital.
After the tour, some more coffee and the personal tour of the ship, where I got to show them the spaces where the crew hangs out, such as our dining room, crew galley, crew laundry, library etc.
And of course more of the hospital, the spaces that the tour doesn’t get to, but I as hospital crew do have access to.

It was a great time in Rotterdam, but very tiring.
When the event was finished and everything packed and ready for sail, we left for Tenerife.
It wasn’t the smoothest sail I’ve done so far.
I spend a lot of time asleep, trying to catch up and rest from my busy time in Senegal and the excitement in Rotterdam.
We had a couple activities during the sail. We did a 5K walk on deck 10, sockgolf all over the ship, worship outside on deck 11. Enjoying the sun (and wind).

And so I arrived in Tenerife again. And no, it’s not a holiday, not the touristy area, but an industrial port and we’re supposed to work.
Our time was quickly filled with all kinds of projects.
Checking out the OR tables that had arrived in Antwerp. How do they work? What about all the different attachments? How do they work, do they do the job we need them to do. Are there items missing, and if so what do we need extra.
How are we going to store our implants (mostly plates and screws)? What do we need for that.
What are the supplies that we need. Here is the list with about 10.000 items that we have in our system, please tell us what you need and how much.
And so on. I’ve spend a lot of time behind a computer, to sort out all these things.

And after almost 8 weeks, I got on a plane, back to Senegal, as my help was needed there in the OR.
The GLM was going to Senegal as well, for some special celebrations and MCB (medical capacity building) work.
I left ahead of the ship, to be able to work in the OR for an extra week.
It was good to be back in the OR. Dealing with patients, doing the job I’m used to do and where I know what to do.
At the same time it was very busy, still keeping up with emails and work for the GLM.
The plan was to work in the OR for 6 weeks, but unfortunately I got Covid after 5 weeks, so I spend my last week in Senegal in isolation on the GLM.
When we sailed out the beginning of July I was still isolated. Another strange departure of Senegal.

After arrival back in Tenerife I got some PTO and spend 4 weeks in the Netherland. A short time to catch up with family and friends.
I made it back to the GLM, in Tenerife, beginning of August. The last months have been busy with finishing our equipping work. And hopefully we’ll be ready to go to Senegal for Field Service in February.

There’s still a lot of work to do, supplies to sort and procedures to work on.
A lot of the instruments and equipment that got ordered around December 2021 have arrived in the last weeks/ months, but there are still some missing. A lot of pieces to keep track of.
At the moment the hospital looks like a work zone and it’s hard to imagine a hospital with patients.
But it does look better each week.
It is really hard to explain what I’ve been doing during the equipping of the Global Mercy.
So check out this video (https://vimeo.com/779106506/c1ab1b53a7).

The beginning of December we welcomed our sister ship the Africa Mercy into Tenerife. What a joy to see them sail in. Meet “old” friends again. Catching up, saying goodbye. Welcome them into “our” ship, a new home to many of them, as they will move over to join our ship for it’s first field service in Senegal early next year.
The Africa Mercy will set sail to South Africa for an extended maintenance period.
There is life outside of work. Got to see some parts of the island of Tenerife.
Go for hikes, different cities. I’ve done some see kayaking. Hiked down mount Teide. Enjoyed a day in the waterpark.

And this month is filled with Christmas activities.

While it was early Tuesday morning I started to finish this update, doing laundry while writing this update, by now it's the end of the day, I’m ready to go on PTO., within 12 hours. Time to spend time with family and friends. Hoping that the temperature won’t go down to far.

Lieve allemaal,

Hoe begin je na ruim 6 maanden (inmiddels zelfs 9) weer aan een nieuwe blog post?
Nu zou ik kunnen zeggen beter laat dan nooit, dus ik heb eindelijk tijd gevonden (gemaakt) om een update te schrijven.
Ik kan een hele lijst met redenen gaan aanvoeren om te verontschuldigen, maar dat kost alleen maar tijd en wordt het niet anders van.

Mijn vorige blog post was geschreven in February, vanaf de AFM in Senegal, waar ik tijdelijk was om te helpen met het opzetten van de operatiekamers in het ziekenhuis en de start van de operaties, nadat het ziekenhuis bijna 2 jaar gesloten was geweest.
Het opzetten van de operatiekamers was een flinke klus. We hebben een paar erg drukke weken gehad, vooral veel schoonmaken. Het is ons gelukt om de operatiekamers gebruiksklaar te krijgen in de 3 week die er voor stond. Na het inrichten ben ik nog betrokken geweest bij de eerste operaties en heb ik daarnaast zoveel mogelijk kennis, procedures en processen over te dragen.

Begin Maart ben ik teruggegaan naar de GLM om me daar verder bezig te houden met het inrichten van het nieuwe ziekenhuis.
Samen met vriendin en collega Franziska, ben ik naar het vliegveld van Dakar, Senegal gebracht.
Van Dakar naar Brussel gevlogen (nachtvlucht), vervolgens de eerste trein naar Rotterdam en een taxi naar het schip, die op dat moment in Rotterdam lag.
Dat is toch wel een wereld van verschil.
Vertrek vanaf de AFM in Senegal, op donderdagavond, waar we eindelijk weer chirurgische hulp konden bieden. Patiënten die meer dan 2 jaar hebben gewacht op een operatie, armoede, zoveel nood. Dan aankomen in Rotterdam op vrijdagmorgen, waar het aandoet als een groot feest. Vele activiteiten. Rondleiding aan boord voor duizenden mensen. Mensen die geïnteresseerd zijn in het werk dat we doen. Die op welke manier dan ook hierbij betrokken zijn. Eindelijk een kans om zelf voet aan boord van het schip te zetten en te ervaren hoe het is om aan boord te zijn, te zien wat er in de afgelopen jaren gedaan is en wat we hopelijk de komende jaren kunnen blijven voortzetten. Wat een verschil in omgeving, temperatuur, behoefte, wat een ander enthousiasme.
Het is moeilijk om te bevatten dat deze 2 werelden zo verschillend zijn, en de verandering van omgeving was toch best shockerend.

Onze vlucht was een nachtvlucht, amper een oog dicht gedaan en om te zorgen dat we wakker zouden blijven, zijn we maar in het park gaan wandelen. Het schip lag aan de parkkade in Rotterdam, letterlijk tegenover het park.
Toch een vreemde gewaarwording om in eigen land rond te lopen, een voor mij onbekende omgeving, en dan bekenden van over de hele wereld tegen het lijf te lopen. Had nooit gedacht om in Rotterdam, Zweden, Noren, Duitsers, Zwitsers en Britten tegen te komen.

De 10 dagen dat ik in Rotterdam heb doorgebracht waren vooral gevuld met het ontmoeten van mensen, rondleidingen geven aan boord, uitleggen wat er al gedaan is en nog gedaan moet worden.
Op m’n enige vrije dag, ben ik er samen met vriendinnen op uit geweest en hebben we een dagje de tourist uitgehangen. Met de waterbus naar Kinderdijk. Hoe toeristisch kun je het maken.
Tourist in eigen land, met vrienden van over de hele wereld is zeker een hele nieuwe ervaring. En in een voor mij onbekend deel van Nederland is mijn enige voordeel het feit dat ik de Nederlandse taal (redelijk) beheers.

Eén van de beste momenten tijdens ons verblijf in Rotterdam was het aan boord hebben van familie.
Na jarenlang mijn verhalen aangehoord te hebben, foto’s en video’s te zien, konden ze nu zelf aan boord rondlopen en kijkje krijgen in mijn schipleven.
Uiteraard is Rotterdam voor hen niet naast de deur. En rekening houdend met file etc., waren ze ruim een uur te vroeg voor de officiele rondleiding.
Dus eerst koffie drinken in onze eetzaal, samen met mijn collega’s en vrienden.
We hebben samen de Experience Tour gedaan. Zo kregen ze een deel van het ziekenhuis te zien. Patiëntenverhalen te horen. Koffie na afloop en wat napraten met deze en gene, zeker aangezien ik regelmatig aan de praat gehouden wordt door mensen die me (her)kennen.
Na deze tour was het tijd voor een persoonlijke rondleiding. Hierbij konden bijna alle delen van het schip bekeken worden. De ruimtes aan boord waar de crew rondhangt, eetzaal, keuken waar de bemanning zelf kan koken, bibliotheek, wasserij, delen van het ziekenhuis die niet bij de tour betrokken waren.

Het was een mooie en bijzondere tijd in Rotterdam, maar wel erg vermoeiend.
Nadat het hele event in Rotterdam voorbij was, alles ingepakt, opgeruimd en klaar voor de vaart vertrokken we naar Tenerife. Niet een hele rustige vaart deze keer.
Deze tijd vooral gebruikt om bij te komen. Uitrusten van de weken in Senegal, de tijd in Rotterdam. Alle indrukken verwerken. Veel slapen, ship acitviteiten. 5km lopen op het dek, sok golf over het gehele schip, worship buiten op dek 11, genieten van de zon (en wind).

En zo kwam ik opnieuw aan op Tenerife.
En nee, helaas, niet voor vakantie. We verblijven ook niet in het toeristisch deel van Tenerife, maar in een industriële haven, en we zijn hier om te werken.
Onze tijd werd al snel opgevuld met allerlei projecten.
Hoe werken de operatietafels die in Antwerpen aan boord zijn gekomen? Hoe zit het met alle hulpmiddelen die er bij horen. Hoe werkt alles, voldoet het aan onze eisen/ wensen? Waarom wel/niet? Veilig in gebruik? Gebruiks vriendelijk? Ontbreekt er nog iets?
Hoe slaan we alle implantaten op (platen, schroeven, pennen)? Waar? En wat zijn we daarvoor nodig. Wat zijn alle disposables die we nodig zijn en hoeveel? Hier is de lijst met 10.000 items, kun je aangeven wat je nodig bent. En ga zo maar door…
Ik heb heel wat tijd achter een computer doorgebracht om een en ander uit te zoeken.

En binnen 8 week zat ik in een vliegtuig, onderweg naar Senegal, omdat mijn hulp nodig was in de OK aan boord van de Africa Mercy.
De Global Mercy ging ook naar Senegal, voor een aantal speciale activiteiten en MCB-work (Medical Capacity Building). Training voor lokale gezondheidszorg werkers.
Omdat mijn aanwezigheid al een week eerder gewenst was, ben ik or het schip uitgegaan, vliegen, i.p.v. varen.
Het was goed om terug te zijn in de OK. Werken met patiënten. Het werk doen dat ik gewend was om te doen. Waar ik weet wat ik doe.
Het was een erg drukke tijd. Deels vanwege alle special activiteiten rondom de Global Mercy. Daarnaast het werk op de Africa Mercy en tegelijk zorgen dat ik niet achter raak met m’n werk voor de Global Mercy. Emails bijhouden, aanvraag van materialen in de gaten houden. En natuurlijk het weerzien met alle bekenden aan boord van de Africa Mercy.
Dit alles nog steeds te midden van de Covid Pandemie. Het plan was dat ik 6 week in de OK zou werken, maar helaas had ik na 5 week het Covid virus te pakken, dus mijn laatste week in Senegal heb ik in isolatie in m’n eigen hut doorgebracht.

Voor mij opnieuw een raar vertrek vanuit Senegal, zonder echt afscheid te kunnen nemen.
Na vertrek uit Senegal terug naar Tenerife.
De (hopelijk) laatste fase van het equipping werk.

Voor mij eerst tijd voor PTO. Tijd voor rust, family en vrienden zien. Even geen werk.
De maanden die achter me liggen is er veel werk verzet op de Global Mercy om het ziekenhuis gereed te krijgen voor onze field service in Senegal, begin volgend jaar.
Een groot deel van wat besteld is, is binnen. Het wachten is nog op een aantal instrumenten, implantaten etc.
Het ziekenhuis heeft er lange tijd bijgelegen als constructie zoen, waar het grootste deel van het plafond in de gang stond, overal werklui, ladders, electriciteitsdraden, koperen buizen etc.

Wat het “equipping werk” precies inhoudt en hoe mijn dagen gevuld zijn is lastig uit te leggen.
Om de bemanning aan boord, die niet in het ziekenhuis werkt, op de hoogte te houden van wat er gebeurt is er wekelijks een korte video opgenomen om alle verschillende kanten van het equipping werk te belichten. Inmiddels is er ook een video beschikbaar om te delen en zo mensen een kijkje te geven “inside equipping” (https://vimeo.com/779106506/c1ab1b53a7).

Naast al het werk is e rook af en toe tijd voor ontspanning.
Ik heb inmiddels een en ander van Tenerife gezien. Verschillende mooie wandelingen gemaakt. Kayaken op zee. Diverse plekken bezocht, tijd doorbrengen met vrienden. Mount Teide gezien, kabelbaan omhoog en vervolgens kilometers dalen.
Waterpark bezocht, gelukkig is het weer hier nog steeds zomers.

Het is inmiddels dinsdagavond laat, de laatste was is gedaan, werk zo goed mogelijk afgerond. bagage staat klaar en ik probeer nu eindelijk deze update de deur uit te krijgen, voordat ik morgenochtend in het vliegtuig stap.

Even tijd voor family en vrienden. Rust. En hopelijk daalt het kwik niet al te ver.